Christus’ kruis! Eentje uit een kerkje hier op Ibiza eiland, waar geen mens momenteel meer komt door corona en het winterseizoen, behalve ik, op zoek naar wat rust en zingeving…
En of, dat we een karmische relatie hebben, van centra tot god! En enkel wij begrijpen daarvan de betekenis!
Het is ook voor mij een kantelperiode! Eentje waar ik het onderwijs vaarwel wil zeggen en de toekomst met meer zelfzorg wil verwelkomen… dat we dit terug samen meemaken in onze levensreis is geen toeval… hoe we het aanpakken is helemaal uiteenlopend, en toch ook niet… zoekend, beide, naar wat vraag ik me zo vaak af hier…
Het is een geweldig idee, deze blog, dit had ik nodig om meer structuur te brengen in wat ik mezelf vertel de hele tijd in dit hoofd van me. Zoveel gevoelens en gedachtes, zoveel dat het een chaos lijkt van onzekerheden en angsten, hopen en wensen, durven en weglopen, doen en laten, … heel veel contradicities, niets echt duidelijk…
Ik kom na 2-3 weken hier eindelijk tot ZELF. Alle aandacht voor wie en wat ik ben, want die trein was al lang ontspoord… sinds de eerste liefde vrees ik, voor Katrien toen nog…
och Francis, ik ben blij dat ik jou graag zie, mijn vaste waarde, en zo belangrijk! En nu ga je ook veraf, je eigen pad... maar ik weet dat je nog meer dichtbij zal zijn dan ooit tevoren, misschien komt nu onze centra-kracht pas op gang, nu we 47 worden deze zomer…
beetje veel in mijn hoofd nu om hier te bloggen, maar de aanzet is begonnen… en daar ben ik zeer blij mee! Dikke merci en knuffel! Ik kijk al uit naar de volgende blog! Maar nu eerst, cervesa!
Comments